![]()
Watykan: raport o Medjugorje
2013-05-13 18:00:00
pb (KAI/medjugorjetoday.tv) / Medjugorje
fot. Wikipedia / Llorenzi / CC BY-SA 3.0
Poinformował o tym portal medjugorjetoday.tv, powołując się na „dobrze poinformowane źródła”. Raport miał zostać złożony w Kongregacji Nauki Wiary pod koniec marca.
Portal zaznacza jednocześnie, że wciąż otwarta pozostaje sprawa stwierdzenia nadprzyrodzonego charakteru objawień, gdyż - według wizjonerów - trwają one nadal. Źródła, na które medjugorjetoday.tv się powołuje, wyjaśniają, iż nie należy spodziewać się szybkiej decyzji papieża w tej sprawie.
Komisję pod przewodnictwem kard. Camillo Ruiniego ustanowił w marcu 2010 r. Benedykt XVI. Obok niego w jej skład weszli m.in. kard. Jozef Tomko, emerytowany prefekt Kongregacji Ewangelizacji Narodów, kard. Vinko Puljić z Sarajewa, kard. Josip B?zanić z Zagrzebia, kard. Julián Herranz, emerytowany przewodniczący Papieskiej Rady ds. Tekstów Prawnych oraz kard Angelo Amato, prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. W pracach tego gremium uczestniczy też dwóch Polaków: o. prof. Zdzisław Józef Kijas, OFMConv., relator w Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych oraz - jako sekretarz - ks. prał. Krzysztof Nykiel z Kongregacji Nauki Wiary. Komisja m.in. przesłuchiwała wizjonerów z Medjugorje.
Jednocześnie medjugorjetoday.tv przypomina, że obecny papież Franciszek jako arcybiskup Buenos Aires zezwolił w swej diecezji na dwa publicznie wystąpienia jednego z wizjonerów z Medjugorje, Ivana Dragicevicia. Podczas jednego z nich mężczyzna „odbierał” przesłanie od Matki Bożej w obecności kilku tysięcy zgromadzonych ludzi. Było to na początku marca br. - poinformowała s. Emmanuel Maillard w newsletterze organizacji Dzieci Medjugorje. Wcześniej, pod koniec lat 90. XX w., abp Jorge Mario Bergoglio spotkał się z przebywającym w Argentynie ks. Jozo Zovko, proboszczem w Medjugorje w czasie, gdy rozpoczynały się domniemane objawienia.
Medjugorje leży w diecezji Mostar na terenie Hercegowiny. Według słów grupy młodych mieszkańców tej miejscowości, 24 czerwca 1981 r. zaczęła im się ukazywać Matka Boża, przekazując przesłania. „Spotkania” te trwają do dzisiaj i są związane nie z miejscem (zdarzają się także poza Medjugorje), ale z osobami wizjonerów. Właśnie niespotykana w historii tego typu zjawisk długotrwałość i brak ich ostatecznego zakończenia są jedną z głównych przyczyn, dla których Kościół katolicki nie wypowiedział się ostatecznie na temat ich nadprzyrodzonego charakteru.
Dotychczas Stolica Apostolska za miarodajne uznaje stanowisko episkopatu byłej Jugosławii z 1991 r., w myśl którego nie można potwierdzić nadprzyrodzonego charakteru zjawisk zachodzących w Medjugorje. Dopóki tak się nie stanie, nie można organizować tam oficjalnych pielgrzymek. Mimo to przybywający do tego miejsca wierni powinni być otoczeni opieką duszpasterską. Co roku przyjeżdża do Medjugorje ok. 2 mln ludzi.
fot. Wikipedia / Llorenzi / CC BY-SA 3.0
Poinformował o tym portal medjugorjetoday.tv, powołując się na „dobrze poinformowane źródła”. Raport miał zostać złożony w Kongregacji Nauki Wiary pod koniec marca.
Portal zaznacza jednocześnie, że wciąż otwarta pozostaje sprawa stwierdzenia nadprzyrodzonego charakteru objawień, gdyż - według wizjonerów - trwają one nadal. Źródła, na które medjugorjetoday.tv się powołuje, wyjaśniają, iż nie należy spodziewać się szybkiej decyzji papieża w tej sprawie.
Komisję pod przewodnictwem kard. Camillo Ruiniego ustanowił w marcu 2010 r. Benedykt XVI. Obok niego w jej skład weszli m.in. kard. Jozef Tomko, emerytowany prefekt Kongregacji Ewangelizacji Narodów, kard. Vinko Puljić z Sarajewa, kard. Josip B?zanić z Zagrzebia, kard. Julián Herranz, emerytowany przewodniczący Papieskiej Rady ds. Tekstów Prawnych oraz kard Angelo Amato, prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. W pracach tego gremium uczestniczy też dwóch Polaków: o. prof. Zdzisław Józef Kijas, OFMConv., relator w Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych oraz - jako sekretarz - ks. prał. Krzysztof Nykiel z Kongregacji Nauki Wiary. Komisja m.in. przesłuchiwała wizjonerów z Medjugorje.
Jednocześnie medjugorjetoday.tv przypomina, że obecny papież Franciszek jako arcybiskup Buenos Aires zezwolił w swej diecezji na dwa publicznie wystąpienia jednego z wizjonerów z Medjugorje, Ivana Dragicevicia. Podczas jednego z nich mężczyzna „odbierał” przesłanie od Matki Bożej w obecności kilku tysięcy zgromadzonych ludzi. Było to na początku marca br. - poinformowała s. Emmanuel Maillard w newsletterze organizacji Dzieci Medjugorje. Wcześniej, pod koniec lat 90. XX w., abp Jorge Mario Bergoglio spotkał się z przebywającym w Argentynie ks. Jozo Zovko, proboszczem w Medjugorje w czasie, gdy rozpoczynały się domniemane objawienia.
Medjugorje leży w diecezji Mostar na terenie Hercegowiny. Według słów grupy młodych mieszkańców tej miejscowości, 24 czerwca 1981 r. zaczęła im się ukazywać Matka Boża, przekazując przesłania. „Spotkania” te trwają do dzisiaj i są związane nie z miejscem (zdarzają się także poza Medjugorje), ale z osobami wizjonerów. Właśnie niespotykana w historii tego typu zjawisk długotrwałość i brak ich ostatecznego zakończenia są jedną z głównych przyczyn, dla których Kościół katolicki nie wypowiedział się ostatecznie na temat ich nadprzyrodzonego charakteru.
Dotychczas Stolica Apostolska za miarodajne uznaje stanowisko episkopatu byłej Jugosławii z 1991 r., w myśl którego nie można potwierdzić nadprzyrodzonego charakteru zjawisk zachodzących w Medjugorje. Dopóki tak się nie stanie, nie można organizować tam oficjalnych pielgrzymek. Mimo to przybywający do tego miejsca wierni powinni być otoczeni opieką duszpasterską. Co roku przyjeżdża do Medjugorje ok. 2 mln ludzi.
26 maja 1998 roku. Sekretarz Kongregacji Nauki Wiary - J. E. Tarcisio Bertone udzielił pisemnej odpowiedzi na zapytania J. E. Gilberta Aubry, biskupa Saint-Denis z Wysp Zjednoczenia. Dokument ten zwiera trzy, bardzo istotne wyjaśnienia.
1. Dykasterium, jeśli chodzi o wiarygodność powyższych «objawień», po prostu opiera się na tym, co zostało ustalone przez biskupów byłej Jugosławii w oświadczeniu podpisanym w Zadane 10 kwietnia 1991 r.: na podstawie przeprowadzonych do tego czasu badań, nie jest możliwe stwierdzenie, czy jest to ukazywanie się, czy objawienia nadprzyrodzone. Po podziale Jugosławii na niepodległe państwa, obecnie do członków Konferencji Episkopatu Bośni i Hercegowiny należałoby ewentualne ponowne podjęcie badań nad tą kwestią, oraz wydanie, jeśli zachodzi taka potrzeba, nowych deklaracji.
Watykan potwierdza więc prawomocność deklaracji biskupów byłej Jugosławii z Zadaru 1991 r. Z całą powagą i odpowiedzialnością, Przewodniczący Konferencji Episkopatu - kard. F. Kuharić w następujący sposób sprecyzował jej treść: "Po trzech latach badań, prowadzonych przez odpowiednią komisję, my, biskupi, uznajemy Medjugorje jako miejsce modlitwy, jako sanktuarium. Jeśli chodzi o nadprzyrodzony charakter objawień, już poinformowaliśmy, że obecnie nie jesteśmy w stanie go potwierdzić. Zostawiamy ten aspekt dalszym badaniom. Kościołowi się nie śpieszy..." (Glas Koncila, sierpień 1993).
Warto zaznaczyć, że kard. Kuharić wielokrotnie celebrował Mszę św. w Medjugorje. 21. 11. 1990 r. w czasie homilii zwrócił uwagę na dobre owoce tego miejsca, takie jak modliwa i nawrócenia: «Komisja uznaje te owoce». Natomiast 15.01.1992 r., w kilka miesięcy po rozpoczęciu wojny na Bałkanach, Kardynał dokonał aktu konsekracji swego narodu Niepokalanemu Sercu Maryi. Oto w jaki sposób nawiązał do faktu objawień Matki Bożej w Medjugorje:
"Wielu ludzi na świecie wierzy, że Matka Boża zagościła także na wzgórzach Hercegowiny i jako Królowa Pokoju woła w Medjugorje o nawrócenie i pokój".
W społeczeństwie, w którym gardzenie Bogiem doprowadziło do brutalności, posuwającej się do niszczenia ludzkiego życia, Bóg objawia potęgę macierzyńskiego serca! Posyła Najświętszą Dziewicę. Maryję właśnie w takim czasie i do takiego świata, aby na nowo przybliżyć ludzi do jedynego Zbawcy.
W swoich orędziach do Kościoła i do świata, Błogosławiona Dziewica Maryja ponawia wezwanie Jezusa do czujności: "Czas się wypełnił i bliskie jest Królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię". Ktokolwiek jej zawierzy, na pewno znajdzie Odkupiciela! On zaś każdemu wskazuje matczyną ręką drogę do zbawienia! Z tą wiarą pragniemy teraz oddać się Jej, powierzyć nasze życie, poświęcić się Jej - Królowej Pokoju!"
Powróćmy do tekstu Kongregacji Nauki Wiary z 26 maja. Oto jego dalszy ciąg:
2. To, co stwierdził J. E. Bp. Pierić w liście do sekretarza generalnego «Famille Chretienne», w którym oznajmia: "moje przekonanie i stanowisko nie stwierdza jedynie: «Nie jest oczywista sprawa nadprzyrodzoności» ale również: «nie ma mowy o nadprzyrodzoności» w objawieniach w Medjugorje, należy rozumieć jako wyraz osobistego przekonania biskupa Mostaru, który jako miejscowy ordynariusz ma prawo wyrażać to, co jest jego osobistą opinią.
Przypomnijmy o kilku istotnych faktach, rzucających światło na powyższy tekst. Zgodnie z prawem Kościoła sąd w sprawie autentyczności danego objawienia należy do miejscowego ordynariusza. W przypadku objawień w Medjugorje, był nim najpierw J. E. P. Zanić, biskup Mostaru, który w 1986 r. wydał negatywny werdykt i przesłał go do prefekta Kongregacji Nauki Wiary. Wkrótce jednak, Watykan zastosował rozwiązanie bardzo rzadkie w historii objawień maryjnych. Otóż Kongregacja Nauki Wiary odrzuciła negatywny sąd bp. Zanića, rozwiązała powołaną przez niego komisję, a do dalszych badań i do wydania stosownego oświadczenia upoważniła Konferencję Episkopatu Jugosławii. Przewodniczącym specjalnie powołanej komisji został kard. Kuharić. Jeszcze w 1981 r. bp. Zanić surowo ukarał dwóch franciszkanów z Medjugorje stwierdzając, że ich postępowanie «dowodzi tego, że to nie Najświętsza Panna ukazuje się...». Dokument w tej sprawie został szeroko opublikowany w wielu krajach, także w Polsce, lecz bez podania zakończenia tejże sprawy. Jedenaście lat później Najwyższy Trybunał Stolicy Świętej wydał werdykt, całkowicie uniewinniający z zarzutów obydwu zakonników i deklarujący postępowanie biskupa jako pochopne i bezpodstawne. Ich wydalenie i przeniesienie do stanu świeckiego, Trybunał uznał za niezgodne z prawem Kościoła.
Następcą bpa Zanića został J. E. Ratko Perić, który nieustannie rozpowszechnia swoje negatywne stanowisko wobec wydarzeń w Medjugorje. Chociaż nie reprezentuje oficjalnego głosu Kościoła w tej sprawie, jego oświadczenia są przechwytywane przez prasę. Francuski dziennik katolicki La Croix z 6 czerwca 1996 r. opublikował artykuł o bulwersującym tytule: "Watykan potwierdza, że pielgrzymki do Medjugorje są zabronione".
Zamieszanie, jakie artykuł spowodował pośród wiernych, przyczyniło się do zabrania głosu przez rzecznika prasowego Stolicy Apostolskiej - Joachima Navarro-Valls. Udzielając wyjaśnienia dla Serwisu Informacji Katolickiej (06.08.1996), z naciskiem stwierdził: "Nie możecie zabronić pielgrzymom udawania się do Medjugorje, chyba, że objawienia zostałyby uznane za fałszywe. Ponieważ jednak tak się nie stało, więc każdy, kto tylko pragnie, może się tam udać.
Co więcej, gdy wierni wyznania katolickiego udają się na pielgrzymkę, mają prawo do duchowej opieki. Tak więc Kościół nie broni księżom przyłączania się do pielgrzymek, organizowanych przez świeckich.
Nic nie uległo zmianie w stosunku Watykanu do Medjugorje. Czy Kościół lub Watykan powiedział nie? Ależ nie!" Stanowisko Watykanu przedstawione w sposób jasny i jednoznaczny przez rzecznika prasowego Stolicy Świętej, jest głosem Ojca św. w tej sprawie! Sekretarz Kongregacji w liście do bp. Aubray nawiązuje do artykułu we francuskim czasopiśmie «Famille Chretienne»Dyrektor czasopisma zwrócił się do bp. Perića z prośbą o przedstawienie jego stanowiska. Odpowiedź biskupa została opublikowana, lecz autor artykułu nie wyjaśnił czytelnikom, że nie reprezentuje ona stanowiska Kościoła, lecz prywatną opinię ordynariusza.
Wróćmy do listu Sekretarza Kongregacji. Ostatnia jego część dotyczy bezpośrednio charakteru pielgrzymek, na jakie Watykan wyraża zgodę:
3. Reasumując, jeżeli chodzi o prywatne pielgrzymowanie do Medjugorje, nasza Kongregacja uważa, iż jest dozwolone pod warunkiem, że nie będzie ono traktowane jako potwierdzenie autentyczności mających tam miejsce wydarzeń, które wymagają jeszcze badań ze strony Kościoła.
Chcąc zająć właściwe, w duchu posłuszeństwa Kościołowi, stanowisko wobec wydarzeń w Medjugorje, bezwzględnie warto wziąć pod uwagę treść trzech dokumentów:
- deklarację biskupów byłej Jugosławii z 10 kwietnia 1991 r.
- wyjaśnienie rzecznika prasowego Stolicy Apostolskiej z 6 sierpnia 1996 r.
- list sekretarza Kongregacji Nauki Wiary do bp. Aubry z 26 maja 1998 r.
Wynikają z nich następujące wnioski:
- oświadczenia biskupa Mostaru odzwierciedlają jedynie jego prywatną opinię, która nie jest oficjalnym sądem Kościoła.
- Watykan zezwala na prywatne pielgrzymowanie do Medjugorje.
- Kapłani powinni towarzyszyć pielgrzymom, ponieważ mają oni prawo do opieki duszpasterskiej.
1. Dykasterium, jeśli chodzi o wiarygodność powyższych «objawień», po prostu opiera się na tym, co zostało ustalone przez biskupów byłej Jugosławii w oświadczeniu podpisanym w Zadane 10 kwietnia 1991 r.: na podstawie przeprowadzonych do tego czasu badań, nie jest możliwe stwierdzenie, czy jest to ukazywanie się, czy objawienia nadprzyrodzone. Po podziale Jugosławii na niepodległe państwa, obecnie do członków Konferencji Episkopatu Bośni i Hercegowiny należałoby ewentualne ponowne podjęcie badań nad tą kwestią, oraz wydanie, jeśli zachodzi taka potrzeba, nowych deklaracji.
Watykan potwierdza więc prawomocność deklaracji biskupów byłej Jugosławii z Zadaru 1991 r. Z całą powagą i odpowiedzialnością, Przewodniczący Konferencji Episkopatu - kard. F. Kuharić w następujący sposób sprecyzował jej treść: "Po trzech latach badań, prowadzonych przez odpowiednią komisję, my, biskupi, uznajemy Medjugorje jako miejsce modlitwy, jako sanktuarium. Jeśli chodzi o nadprzyrodzony charakter objawień, już poinformowaliśmy, że obecnie nie jesteśmy w stanie go potwierdzić. Zostawiamy ten aspekt dalszym badaniom. Kościołowi się nie śpieszy..." (Glas Koncila, sierpień 1993).
Warto zaznaczyć, że kard. Kuharić wielokrotnie celebrował Mszę św. w Medjugorje. 21. 11. 1990 r. w czasie homilii zwrócił uwagę na dobre owoce tego miejsca, takie jak modliwa i nawrócenia: «Komisja uznaje te owoce». Natomiast 15.01.1992 r., w kilka miesięcy po rozpoczęciu wojny na Bałkanach, Kardynał dokonał aktu konsekracji swego narodu Niepokalanemu Sercu Maryi. Oto w jaki sposób nawiązał do faktu objawień Matki Bożej w Medjugorje:
"Wielu ludzi na świecie wierzy, że Matka Boża zagościła także na wzgórzach Hercegowiny i jako Królowa Pokoju woła w Medjugorje o nawrócenie i pokój".
W społeczeństwie, w którym gardzenie Bogiem doprowadziło do brutalności, posuwającej się do niszczenia ludzkiego życia, Bóg objawia potęgę macierzyńskiego serca! Posyła Najświętszą Dziewicę. Maryję właśnie w takim czasie i do takiego świata, aby na nowo przybliżyć ludzi do jedynego Zbawcy.
W swoich orędziach do Kościoła i do świata, Błogosławiona Dziewica Maryja ponawia wezwanie Jezusa do czujności: "Czas się wypełnił i bliskie jest Królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię". Ktokolwiek jej zawierzy, na pewno znajdzie Odkupiciela! On zaś każdemu wskazuje matczyną ręką drogę do zbawienia! Z tą wiarą pragniemy teraz oddać się Jej, powierzyć nasze życie, poświęcić się Jej - Królowej Pokoju!"
Powróćmy do tekstu Kongregacji Nauki Wiary z 26 maja. Oto jego dalszy ciąg:
2. To, co stwierdził J. E. Bp. Pierić w liście do sekretarza generalnego «Famille Chretienne», w którym oznajmia: "moje przekonanie i stanowisko nie stwierdza jedynie: «Nie jest oczywista sprawa nadprzyrodzoności» ale również: «nie ma mowy o nadprzyrodzoności» w objawieniach w Medjugorje, należy rozumieć jako wyraz osobistego przekonania biskupa Mostaru, który jako miejscowy ordynariusz ma prawo wyrażać to, co jest jego osobistą opinią.
Przypomnijmy o kilku istotnych faktach, rzucających światło na powyższy tekst. Zgodnie z prawem Kościoła sąd w sprawie autentyczności danego objawienia należy do miejscowego ordynariusza. W przypadku objawień w Medjugorje, był nim najpierw J. E. P. Zanić, biskup Mostaru, który w 1986 r. wydał negatywny werdykt i przesłał go do prefekta Kongregacji Nauki Wiary. Wkrótce jednak, Watykan zastosował rozwiązanie bardzo rzadkie w historii objawień maryjnych. Otóż Kongregacja Nauki Wiary odrzuciła negatywny sąd bp. Zanića, rozwiązała powołaną przez niego komisję, a do dalszych badań i do wydania stosownego oświadczenia upoważniła Konferencję Episkopatu Jugosławii. Przewodniczącym specjalnie powołanej komisji został kard. Kuharić. Jeszcze w 1981 r. bp. Zanić surowo ukarał dwóch franciszkanów z Medjugorje stwierdzając, że ich postępowanie «dowodzi tego, że to nie Najświętsza Panna ukazuje się...». Dokument w tej sprawie został szeroko opublikowany w wielu krajach, także w Polsce, lecz bez podania zakończenia tejże sprawy. Jedenaście lat później Najwyższy Trybunał Stolicy Świętej wydał werdykt, całkowicie uniewinniający z zarzutów obydwu zakonników i deklarujący postępowanie biskupa jako pochopne i bezpodstawne. Ich wydalenie i przeniesienie do stanu świeckiego, Trybunał uznał za niezgodne z prawem Kościoła.
Następcą bpa Zanića został J. E. Ratko Perić, który nieustannie rozpowszechnia swoje negatywne stanowisko wobec wydarzeń w Medjugorje. Chociaż nie reprezentuje oficjalnego głosu Kościoła w tej sprawie, jego oświadczenia są przechwytywane przez prasę. Francuski dziennik katolicki La Croix z 6 czerwca 1996 r. opublikował artykuł o bulwersującym tytule: "Watykan potwierdza, że pielgrzymki do Medjugorje są zabronione".
Zamieszanie, jakie artykuł spowodował pośród wiernych, przyczyniło się do zabrania głosu przez rzecznika prasowego Stolicy Apostolskiej - Joachima Navarro-Valls. Udzielając wyjaśnienia dla Serwisu Informacji Katolickiej (06.08.1996), z naciskiem stwierdził: "Nie możecie zabronić pielgrzymom udawania się do Medjugorje, chyba, że objawienia zostałyby uznane za fałszywe. Ponieważ jednak tak się nie stało, więc każdy, kto tylko pragnie, może się tam udać.
Co więcej, gdy wierni wyznania katolickiego udają się na pielgrzymkę, mają prawo do duchowej opieki. Tak więc Kościół nie broni księżom przyłączania się do pielgrzymek, organizowanych przez świeckich.
Nic nie uległo zmianie w stosunku Watykanu do Medjugorje. Czy Kościół lub Watykan powiedział nie? Ależ nie!" Stanowisko Watykanu przedstawione w sposób jasny i jednoznaczny przez rzecznika prasowego Stolicy Świętej, jest głosem Ojca św. w tej sprawie! Sekretarz Kongregacji w liście do bp. Aubray nawiązuje do artykułu we francuskim czasopiśmie «Famille Chretienne»Dyrektor czasopisma zwrócił się do bp. Perića z prośbą o przedstawienie jego stanowiska. Odpowiedź biskupa została opublikowana, lecz autor artykułu nie wyjaśnił czytelnikom, że nie reprezentuje ona stanowiska Kościoła, lecz prywatną opinię ordynariusza.
Wróćmy do listu Sekretarza Kongregacji. Ostatnia jego część dotyczy bezpośrednio charakteru pielgrzymek, na jakie Watykan wyraża zgodę:
3. Reasumując, jeżeli chodzi o prywatne pielgrzymowanie do Medjugorje, nasza Kongregacja uważa, iż jest dozwolone pod warunkiem, że nie będzie ono traktowane jako potwierdzenie autentyczności mających tam miejsce wydarzeń, które wymagają jeszcze badań ze strony Kościoła.
Chcąc zająć właściwe, w duchu posłuszeństwa Kościołowi, stanowisko wobec wydarzeń w Medjugorje, bezwzględnie warto wziąć pod uwagę treść trzech dokumentów:
- deklarację biskupów byłej Jugosławii z 10 kwietnia 1991 r.
- wyjaśnienie rzecznika prasowego Stolicy Apostolskiej z 6 sierpnia 1996 r.
- list sekretarza Kongregacji Nauki Wiary do bp. Aubry z 26 maja 1998 r.
Wynikają z nich następujące wnioski:
- oświadczenia biskupa Mostaru odzwierciedlają jedynie jego prywatną opinię, która nie jest oficjalnym sądem Kościoła.
- Watykan zezwala na prywatne pielgrzymowanie do Medjugorje.
- Kapłani powinni towarzyszyć pielgrzymom, ponieważ mają oni prawo do opieki duszpasterskiej.
